4. NEERGESTORT
Hij ligt languit en kaarsrecht. Aan het ene uiteinde steekt zijn ontwortelde basis een heel stuk de lucht in. Je hoeft maar een klein beetje fantasie te hebben om aan een neergestort vliegtuig te denken. In dit geval een volledig composteerbaar vliegtuig. Hij ligt er duidelijk al lang, dat zie je aan de moslaag, de donkere kleur, de gaten, de zwammen, de op veel plaatsen al vergane schors. Een boom van deze dikte en lengte die spontaan gevallen is en ‘zomaar’ blijft liggen is een ongewoon zicht in bossen waar ook exploitatie gebeurt. Meestal overheerst de economische logica. Hout = geld, dus snel verkopen die handel. Dat is hier niet gebeurd. Dus mag de kolos er jaren over doen om op het tempo van de natuur te verdwijnen. Vlakbij staat een soortgenoot. Op zijn schors een opvallende oogvormige tekening, met uitlopers die aan traansporen doen denken. Alsof hij treurend de wacht houdt.
5. DIKKE MOEDERS
Netjes omgehakt en gelabeld liggen ze erbij. Enkele zijn nog tamelijk dun, maar er zijn ook behoorlijk dikke exemplaren bij. Misschien vervulden sommige de functie van ‘moederboom’: een boom van hogere leeftijd die een centrale rol speelt in het omringende ecosysteem van jongere bomen en planten en in het ondergrondse netwerk van schimmels en zwammen. Bosecologe Suzanne Simard schreef er een indrukwekkend boek over (‘Op zoek naar de moederboom’) en haalde daarmee de overtuiging onderuit dat de natuur vooral neerkomt op één grote concurrentieslag. Onderlinge steun en verbinding zijn eerder regel dan uitzondering en bomen en planten blijken net als mensen onderdeel van complexe samenlevingen. In de bosexploitatie is het inzicht dat je voor het gezonde doorleven van een systeem de letterlijke steunpilaren ervan beter kan laten staan nog helemaal niet doorgedrongen. Daar geldt nog: dikker = interessanter voor de kap en de verkoop. Een lichtpuntje: voorbij een bepaalde dikte wordt het dan weer te omslachtig en dus minder economisch rendabel om een boom om te hakken.
6. KLIM MAAR OP
Klimop is vaak een punt van bezorgdheid en ook onbegrip. Moet toch worden weggehaald, beschadigt een boom, zuigt het leven uit hem weg, etc. Niets is minder waar. Klimop heeft een grote groeikracht, maar blijft in zijn groei zowat altijd onder de boomkruin en haalt dus niet het licht weg voor zijn gastheer. Hij steelt evenmin voedingsstoffen of andere voor groei essentiële elementen. Klimop en de boom waarop hij groeit kunnen dus allebei perfect gezond zijn en een indrukwekkend, bijna sprookjesachtig aandoend samenlevingsverband onderhouden.
Zin om meegenomen te worden in bosverhalen? Kijk in de kalender en kom Villa VanZelf-stappen.
